Werken in het buitenland klinkt vaak mooi. Ik droom er ook wel eens van. Vroeger was dat niet realistisch en wilde ik een sportcafé beginnen in Kroatië. Tegenwoordig overwegen mijn vrouw en ik om naar Nice te emigreren. Of dit realistisch is zal de komende jaren moeten blijken. Terug naar de vrouw in kwestie. Ze heeft ervoor gekozen de baan niet aan te nemen. Ondanks haar liefde voor Spanje en haar bereidheid om daar te wonen, voelt ze dat ze Nederland na een paar maanden zal missen. Ze stelde de vraag aan haarLinkedIn volgers over wat ze zouden doen. Hieronder staan mijn voor- en nadelen.
Ook daar is het november. Stiekem is november één van mijn favoriete maanden, maar ik blijf Nederlands. Nederlanders zijn getrouwd met het weer en het huwelijk is lastig. Vooral in november. Als ik puur naar Zuid-Europa kijk, zijn er maar weinig plekken waar het in de winter echt mooi weer is. Mijn broer woont vlakbij het Gardameer. Daar zou je in november ook niet heen willen. Houd er rekening mee dat de mooie zomerfoto's niet het hele jaar door zo mooi zijn.
Ik geef toe dat ik geen juichende Nederlander ben. Mogelijk schaffen ze de koninklijke familie per direct af, en ondanks dat ik een groot sportliefhebber ben, heb ik nooit begrepen waarom ik blij zou moeten zijn als een Nederlandse atleet wint. Alsof alle Nederlandse sporters mij aanspreken. Ik ben inderdaad een mopperaar. En dat is precies wat mij Nederlands maakt. Als ik dit land zou verlaten, zou ik het eeuwige geklaag (van anderen) helemaal niet missen.
Maar goed, we hebben het hier niet slecht. Het is prima wonen in Nederland, de voorzieningen zijn goed en qua zorg en verzekeringen is het hier uitstekend geregeld. Als ik het vergelijk met het leven van mijn broer in Italië, zie ik veel verschillen. Hij heeft onlangs een huis gekocht. Laten we zeggen dat niet alles precies volgens de regels verliep. Daar kun je mee leven, maar de zorg is in veel landen minder goed geregeld dan in Nederland. Met het oog op de toekomst is dat voor mij een reden om in Nederland te blijven.
Hoeveel wat-als-momenten heb jij? Die momenten waarop je je nog steeds afvraagt wat er zou zijn gebeurd als je het had gedaan. Ik heb er twee. Eén qua liefde (niet dat ze dit leest, maar sorry Marlies) en één qua werk. Ondanks dat ik destijds te laf was om de stap te wagen, heb ik de baan niet aangenomen. Achteraf gezien de beste keuze, maar met de kennis van toen de verkeerde. In ieder geval gaat het aanbod van mijn zakelijke kennis overLinkedIn is er één die maar één keer langskomt. En dan zie ik mezelf op 80-jarige leeftijd in het verpleeghuis zitten, met al die zeurende Nederlanders om me heen die juichen als de zoon van Max Verstappen een Grand Prix wint. Indrukwekkend als er maar twintig meedoen, waarvan er achttien een slechtere auto hebben. En dan regent het ook.
Ik begrijp dus helemaal niets van de beslissing van mijn zakenrelatie. Ze houdt van Spanje, wil er graag wonen en werken en heeft een thuissituatie die dat faciliteert. Kom in de zomer een maand terug en je hebt het werk en leven van je dromen. Want dit soort kansen komen eigenlijk maar één keer voorbij.
Wil je dagelijks nieuwe opdrachten ontvangen in jouw branche? Meld je dan hier gratis aan.