Als je dit blogbericht leest, ben je hoogstwaarschijnlijk een breinwerker. We zijn met velen anno 2019 en we vertrouwen blindelings op onze hersenmassa. Het is dan ook een ongelooflijk netwerk van ingenieus met elkaar verbonden neuronen (zo’n slordige 80 miljard). Vele breinaspecten blijven tot op heden nog een mysterie, maar één enkel brein is volgens experten alleszins nog vele malen complexer dan alle servers en computernetwerken ter wereld samen. Er worden allerlei neurotransmitters zoals dopamine en serotonine uitgewisseld tussen die neuronen. Die zijn van levensbelang, maar zorgen ook voor een aantal valkuilen tijdens het vele breinwerk dat we moeten verrichten.
Multitasking wordt door velen nog altijd aanzien als een noodzakelijke en interessante vaardigheid als je onder het vele werk wordt bedolven. Het is helaas een mythe. Het bestaat enkel in onze verbeelding en schijnbaar ook op ons bureaublad waar tal van vensters tegelijk openstaan, wachtend tot onze versnipperde aandacht nog eens langskomt. In ‘Ontketen je brein’ (2014) breekt Theo Compernolle een lans tegen multitasken. Ons denkend brein (ook wel reflectieve brein) kan niet aan twee zaken tegelijk denken, hoogstens switchen tussen beide dingen. Onderzoek toont aan dat bij het voortdurend verspringen van de ene naar de andere taak, je meer tijd nodig hebt om een taak volledig af te ronden.
We zijn met zijn allen teveel online. Dat behoeft geen betoog. Kijk in de publieke ruimte om je heen. Kans is vrij groot dat je binnen de 10 seconden 5 mensen kan spotten die op hun mobiel bezig zijn. Hier is op zich niks fout mee. Alleen is die gewoonte moeilijk te doorbreken tijdens het werken zelf. Sterker nog, het is bij velen in het werkproces geïntegreerd. Tijdens het afwerken van een taak kijken we nu eenmaal gemakkelijk snel enkele social media of e-mails na terwijl dit eigenlijk niet dringend is. Het heeft te maken met de eerder vermelde neurotransmitters. We krijgen een boost in ons hoofd als we onze social mediafeeds checken en zien dat er geliked en geshared wordt. Dat werkt een tikkeltje verslavend. Net zoals bij multitasken wordt onze aandacht hierdoor ernstig verstoord en werken we zeer gefragmenteerd aan een taak waaraan we dan langer moeten werken eer die af is (als die al afraakt).
Als we tegen deadlines aanschurken, kunnen we nogal gemakkelijk een paar uren na elkaar doorwerken. De concentratie verslapt, maar dat stuk of die opdracht moet er echt nog door vandaag. Koffie werkt al even niet meer en de kwaliteit van het werk is op dat moment niet bijster hoog meer. Combineer dit met doorwerken ’s avonds enkele avonden na elkaar, dan begrijp je dat gebrek aan pauzes en voldoende nachtrust zijn tol eist na verloop van tijd.
Wil je dagelijks nieuwe opdrachten ontvangen in jouw branche? Meld je dan hier gratis aan.